Een lang nachtje slapen onder een noodzakelijke blower werkt heeft me goed gedaan. Het ontbijt bestaat uit – je raadt het al – rijst. De middag brengen we door in het zwembad in het nabijgelegen Singburi, samen met de lokale jeugd. De opvouwbare bal die ik van Evelien kreeg voor mijn verjaardag komt goed van pas. We sluiten de dag af met een bezoek aan de vele streetfood-tentjes in het nabijgelegen dorp en aan de lokale bar. Genieten dus. Het landweggetje langs de rivier naar het dorp is wel een beetje eng vanwege de vele straathonden. De rabiës-prik komt dus toch goed van pas.

Cultuurweek

Op maandag begint het avontuur pas écht: de introductieweek. Met ongeveer twintig man (achttien vrouwelijke en twee mannelijke vrijwilligers) gaan we op pad. Drie lokale gidsen begeleiden ons. Ze spreken belabberd Engels maar zijn wel erg vriendelijk. De eerste dag brengen we met onze touringcar een bezoek aan een winkelcentrum/markt. Niet heel bijzonder, afgezien van de (ja, alweer) lekkere en bijzondere streetfood-tentjes. De lunch vindt plaats in een prachtig restaurant aan een rivier, in een landschap dat lijkt op dat van een James Bond- of Rambo-film. De rest van de middag staat in het teken van Wat Phikun Thong: een indrukwekkende (enigszins kitscherige) Boeddhistische tempel. Eenmaal terug in de accommodatie krijgen we een Thaise taalles. Wat een bizarre taal. Voorbeeld: sawadee krab = hallo. Geen touw aan vast te knopen dus. Het avondprogramma bestaat uit een Thaise traditionele dans, waarbij we zelf ook moeten meedoen. De spotgoedkope bar bij het complex – inmiddels onze stamkroeg – draait die avond (net als de avonden die zullen volgen) een omzet als nooit tevoren.

Met een kleine kater vertrekken we de volgende ochtend naar het historische centrum van Ayutthaya, de voormalige hoofdstad van Thailand. Deze plek staat op de UNESCO werelderfgoedlijst. Het is er bloedheet maar wel erg mooi: ruïnes van gigantische bouwwerken. Lijkt net het Forum Romanum in Rome. Al ben ik daar zelf nooit geweest. Gids Thak praat me bij over de eeuwenoude wisselende verhoudingen tussen Thailand en Myanmar.

Het ochtendprogramma op woensdag had ik achteraf beter kunnen overslaan: zelf armbandjes maken. Niet mijn ding. De Thaise kookles die volgt is veel leuker. We maken een pittige papaya salade, die we verteren op ligbedden aan het zwembad. Nog geen vier uur later gaan we wéér eten. Het houdt maar niet op. Dit keer een BBQ restaurant op Thaise wijze. Weer eens wat anders.
De donderdag begint met een bezoek aan een basisschool. De kinderen zijn leuk, maar zij vinden mij nóg leuker. Verder bezoeken we een museum met Thaise kunst, een tempel met een gigantisch liggend Boeddha-beeld en een winkelcentrum met game hall. Hier vermaak ik me prima. De avond – die ook hier vanwege de ‘winter’ al vroeg valt - verloopt rustig, want morgen hebben we een druk programma.

Maar eerst gaan we naar Wat Muang, het grootste Boeddha-beeld van het land (circa honderd meter hoog). Erg indrukwekkend. Samen met de andere Nederlanders van de groep ren ik drie rondjes om het beeld, want dat brengt geluk. Maar voor mij geldt dat blijkbaar niet, want diezelfde middag wordt ik gekrabd door een ogenschijnlijk schattige aap in Monkey Town. Gelukkig valt het mee. Dit was onze laatste georganiseerde trip voordat we aan het eind van de middag met een gemêleerde groep vrijwilligers (gedomineerd door de Duisters) naar Bangkok vertrekken.

Bangkok

De regeltante van de groep heeft voor ons twee grote 8-persoons kamers geboekt in een prima hostel, vlakbij de beroemde feeststraat Khaosan Road. We eten en drinken wat in het eerste en beste restaurant dat we tegenkomen, droppen onze spullen in het hostel en gaan vervolgens op pad. Wat een stad. 15 miljoen mensen op dat hele kleine stukje aarde. Alleen zie ik daar nog niet zo veel van want het is al lang donker. Dan maar bier drinken. Pas vele uurtjes later liggen we in bed. What happens in Bangkok, stays in Bangkok...

Duitsers houden blijkbaar van vroeg opstaan, want ondanks de kater waren zij al vroeg uit de veren. Eigenlijk ook wel beter, want het is zonde om in zo’n grote stad de helft van de dag in bed te liggen. Dus gaan we eropuit en bezoeken we onder meer Wat Po, een immens tempelcomplex. Zeker de moeite waard. De rest van de middag chillen we in een park naast het koninklijk paleis. Het is de laatste dagen niet zo warm meer (‘maar' 26 graden), dus we kunnen lekker in de zon zitten. ’S avonds banen we ons tussen de ladyboys door een weg door Khaosan Road, waar het overloopt van de mensen. De avond is wederom zeer geslaagd. Met een voldaan gevoel vertrekken we de volgende middag weer richting het platteland, waar me het vrijwilligersproject te wachten staat.